LOUISCAUFFMAN.COM
AFLEVERING 12
De man in het midden – een oplossingsgericht feuilleton
Hank beseft echter dat Piet in zijn werkrelatie met Gerard nog steeds op de vrijblijvende positie verkeert: het is nog steeds Gerard die volgens Piet moet veranderen, en hij ziet nog altijd niet in wat hij daar zelf aan zou kunnen doen.
Dus doet Hank een interventie die geschikt is voor de vrijblijvende werkrelatie namelijk het onderhandelen over een alternatieve hulpvraag. Bovendien – en dat is een echte, hightech oplossingsgerichte interventie – omschrijft hij Gerard als voorbijganger en leert hij Piet hoe je het beste met voorbijgangers kunt omgaan. Door Piet een redelijke verklaring te bieden waarom Gerard zelf ook niet anders kan doen dan hij nu doet (namelijk controleren en te weinig vertrouwen geven), helpt hij Piet om de weerstand tegen Gerard te omzeilen.
Piet: ‘Ik ben dan toch wel heel benieuwd hoe je dat gaat flikken?!’
Hank: ‘Het is geen kwestie van iemand iets flikken. Trouwens, ik ga helemaal niets doen. Jíj gaat het doen. Verplaats je eens in de positie van Gerard. Die heeft nu eenmaal de eindverantwoordelijkheid. Hij moet ervoor zorgen dat de gehele projectafdeling perfect of toch zo perfect mogelijk loopt. Hij weet dat hij daar goed in is, maar hij is uiteraard ook erg ongerust, omdat hij goed beseft dat hij niet alles zelf kan doen. Hij moet het overgrote deel van het werk aan anderen overlaten. Verplaats je in Gerards positie, Piet: wat zou jij nodig hebben om er zeker van te zijn dat alles prima verloopt?’
Piet: ‘Zo heb ik het nog nooit bekeken. Ik dacht altijd dat hij puur voor zijn eigen carrière de fanatieke controleur speelt. Maar inderdaad, nu zie ik ook wel in dat Gerard eigenlijk in een hachelijke positie zit.’
Hank: ‘Hoe zou je hem zodanig gerust kunnen stellen, dat je verder geen last van hem hebt?’
Piet: ‘Waarschijnlijk moet ik hem net voldoende informatie geven, zodat hij kan merken dat het project goed verloopt.’
Hank: ‘Ik denk niet dat dat genoeg is. Zou je zelf ook niet achterdochtig worden, als je medewerkers je alleen maar goed nieuws brengen? Zou je dan ook niet beginnen te denken dat ze iets voor je verzwijgen?’
Piet: ‘Waarschijnlijk wel, ik herken dat. Misschien helpt het wel als ik hem van tijd tot tijd een klein probleem voorleg, zodat hij zich er net voldoende mee kan bemoeien en een oplossing kan uitdokteren, terwijl hij voor de rest mij en mijn team kan laten verder werken. Ja, dat is het. Ik zal hem geregeld informeren over de stand van zaken en hem tegelijkertijd enkele knelpunten voorleggen waarop hij dan zijn expertise kan loslaten. Nu ik het zelf zeg, bedenk ik me dat men die truc bij mij ook wel eens toepast. Dat stelt me inderdaad gerust. Misschien werkt dat bij hem ook. Het is zeker de moeite waard om het te proberen. Wat denk je, Hank?’
Hank: ‘Uitstekend, ik had het zelf nooit beter kunnen bedenken. Succes ermee!’
Door deze interventie is Piet op de positie van co-expert gekomen. Hij is in staat zijn hulpmiddelen zelf te gebruiken. Het feit dat Piet dit laatste voorstel zelf bedacht heeft, is voor Hank een aanwijzing dat hij een weg is ingeslagen waarop hij zichzelf opnieuw kan helpen. Vanaf dit punt heeft Piet alleen nog supervisie nodig om op de ingeslagen weg verder te blijven gaan. Hank en Piet spreken af dat ze tijdens de volgende bijeenkomst een aantal concrete punten zullen aanpakken …