• +32 89 38 33 22
  • info@louiscauffman.com

AFLEVERING 16

De man in het middeneen oplossingsgericht feuilleton

man-in-the-middle

Hank: ‘Goed, wat betreft die externe aannemers. Beschrijf me eerst eens hoe jij de mogelijke problemen met hen inschat.’

Piet geeft een opsomming van wat er allemaal mis kan lopen, van gaten in de mazen van het contract tot slechte weersomstandigheden, van onbetrouwbare onderaannemers op wie hij te weinig zicht heeft tot arbeidsongevallen, enzovoort.

Hank: ‘Dat is klip en klaar. Piet, ik ben ervan overtuigd dat je heel goed weet waar het hier om gaat. Wat heeft er in het verleden het beste gewerkt met de externe aannemers?’

Piet steekt een heel verhaal af over hoe het er vroeger toch anders aan toeging. Dat je toen nog afspraken kon maken, desnoods met de grote baas van het aannemersbedrijf. Dat er de laatste keer dat hij een echt groot project uitvoerde, een grote bouwcrisis was. Dat hij daardoor hele goede prijzen had kunnen bedingen. Enzovoort. Kortom, hij zakt terug tot op de koperpositie: een werkbare hulpvraag, maar geen toegang tot zijn hulpmiddelen.

Hank: ‘Oké Piet, maar wat werkte toen het beste? (COMBINATIE CONTINUERING MET UITZONDERINGSVRAAG) Het zal toen toch ook wel niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest zijn?’

Piet: ‘Soms hielp het om de arbeiders van de aannemers als het ware om te kopen door ze goed te verzorgen: ’s morgens koffie, ’s middags soep en ’s avonds bier. Soms werkte het beter om te tieren en te dreigen. Meestal werkte een mix van die beide methoden het best. En stringente contracten zijn natuurlijk ook altijd een goede zaak, liefst met vette boeteclausules.’

Hank: ‘Prima, wat zou er voor het komende project nog helpen?’

Deze vraag impliceert dat wat Piet net gezegd heeft goede hulpmiddelen zijn voor het komende project.

Piet: ‘Méér van hetzelfde, veronderstel ik. Maar nu liggen de zaken toch complexer, vooral bij de ontmanteling. De aannemer en mijn mensen zullen voortdurend moeten samenwerken. In mijn eigen mensen heb ik alle vertrouwen, maar gezien de moeilijkheidsgraad moet ik echt wel de best mogelijke aannemer voor deze klus vinden. Als ik in het offertetraject echter te veel nadruk op die moeilijkheidsgraad leg, ben ik bang dat de aannemers die intekenen ons zodanig op kosten gaan jagen, dat we zeker boven het budget zullen uitkomen.’

Hank: ‘Dit lijkt me toch al een zeer goed begin (COMPLIMENT). Hoe zou je van de aannemer die de aanbesteding wint, een strategische partner kunnen maken? Ik bedoel: een aannemer die nadeel ondervindt als Miracoil nadeel ondervindt, maar die ook voordeel heeft als Miracoil voordeel heeft?’ (SUGGESTIE IN VRAAGVORM)

Piet: ‘Je herinnert me aan een idee waar ik vroeger al mee speelde, maar dat ik nog nooit naar voren heb gebracht. Ik zal het je voorleggen, maar je moet het me direct zeggen als je denkt dat het nonsens is. In elk geval zal er veel interne lobby nodig zijn om dit idee binnen Miracoil uit te voeren, want het is bij ons nog nooit zo gedaan.’

Als je gebruikmaakt van technieken en inzichten uit het oplossingsgerichte managementmodel, is de kans groot dat je ook ideeën zult horen van managers en collega’s, waarvan je dacht dat die nooit in je onderneming voorkwamen. Hoe komt dit? Veel ‘wilde’ ideeën worden door de bedenker zelf al gecensureerd voordat hij ze in de openbaarheid brengt, omdat hij bang is belachelijk gemaakt te worden. En dat terwijl het vaak om heel waardevolle ideeën gaat. Simpel maar waar: oplossingsgericht vragen stellen heft die barrière op.


Lees nu reeds Aflevering 17

Translate »

Login to your Account